Zorluklarla Karşılaşınca Nasıl Ayakta Kalabiliriz?

Hayat, her birimiz için farklı sınavlarla dolu bir yolculuk. Kimi zaman bu sınavlar küçük birer engebeyken, kimi zaman ise adeta bir dağın eteğinde buluveririz kendimizi. Peki, bu zorluklar karşısında nasıl dimdik ayakta kalabiliriz? Cevap, sanıldığı kadar karmaşık değil; ama uygulaması sabır, kararlılık ve biraz da kendine şefkat gerektiriyor.

Kabullenmek: İlk Adım Cesaret

Eleştirinin İlk Adresi: Kendi Yören

"Kimi Eleştirirsen Eleştir, Gözünü Tek Yere Dikip Kendi Yörene Kör Olma" Üzerine Bir Deneme

İnsan, doğası gereği çevresini gözlemler, değerlendirir ve zaman zaman eleştirir. Eleştiri, bir toplumun gelişiminde önemli bir araçtır; yanlışları düzeltmek, eksikleri tamamlamak ve daha iyiye ulaşmak için bir pusula gibidir. Ancak eleştiri, yalnızca başkalarına

Taşların Ardındaki Özgürlük: Hafifleyerek Yükselmek

Hazır bilgi, üzerindeki emanet elbise gibidir.
Üstünden kayıp düştüğünde saklanacak yer bulamazsın. pic.twitter.com/qDJ22aXH7P

— DeliMiDeli ˢᵉᵈᵃ ᴾᴱᴷᴳÖᶻ (@Mi_DeliMiDeli) August 20, 2017

Hayat, bir dağa tırmanış gibidir bazen. Zirveye ulaşmak için attığımız her adım, taşıdığımız yüklerle daha zor ya da daha kolay hale gelir. Ancak bu yükler yalnızca sırt çantalarımızdaki eşyalar değildir; çoğu zaman zihnimizde, kalbimizde, geçmişimizde biriken görünmez ağırlıklardır. Bu ağırlıklar, bir heykeltıraşın elindeki taş bloğunda gizlenmiş bir form gibi, bizi olduğumuzdan daha az görünür kılar. Oysa gerçek özgürlük, bu taşları bir bir düşürmekte, fazlalıkları bırakıp özümüze yaklaşmakta yatar.

Bir şehir meydanında, tel bir kafesin içine hapsedilmiş taşlarla oluşturulmuş bir insan

Birlikte Yeniden

Bize dayatılan tüm kimlikleri, o ağır etiketleri bir kenara bırakabilsek… Maskeler düşse, sadece insan olarak kalabilsek… İşte o zaman, gözlerimizin önünden geçen ama fark edemediğimiz gerçekler bir bir belirir. Belki o an, bugüne dek sıkı sıkıya tutunduğumuz her şey yerinden oynar. Bildiklerimiz, inandıklarımız, hatta kendimiz bile başka bir ışığın altında yeniden şekillenir.

O zaman, yalanların gölgesine sığınmadan, yalnızca gerçeği dillendirdiğimizde, sesimiz başka seslerle birleşir. Yüreğimiz,

Tartışma Programlarının Değişen Yüzü: Eskinin Derinliği Nereye Kayboldu?

Televizyon ekranlarında sıkça rastladığımız tartışma programları, bir zamanlar "açık oturum" dediğimiz formatın modern bir yansıması gibi görünüyor. Ancak bu tür yapımların havası, eskiden alıştığımız ciddi ve entelektüel tondan farklı bir yöne evrilmiş durumda. Peki, bu programlar tam olarak ne tür bir kategoriye giriyor ve neden eskisi gibi hissettirmiyor?

Bu soruya yanıt ararken, "tartışma programı" ya da "panel

Alışmadık Alışmayacağız: Çürüyen Çemberler: Geçmişin Tozunda Kaybolan İnsanlık

Alışmadık Alışmayacağız: Çürüyen Çemberler: Geçmişin Tozunda Kaybolan İnsanlık: Dünyadan bihaber olup, gelmişi geçmişi yok sayıp şımarık, hadsiz küçük gruplar içinde kokuşmaya yüz tutmak diye de bir şey var.. — DeliMiDel...

Algıların Gölgesinden Gerçeğin Özgürlüğüne

Algıların olguları gölgede bıraktığı bir dönemde, yalnızca gerçeğin peşinde olanlar özgür kalabilirler.. 

Ancak; bir aldatma içinde yaşamayı istememek manipülasyonlara ve yanılsamalara karşı bir duruş sergileyerek bireyi özgür kılar. Algıların şekillendirdiği bir dünyada olgulara tutunmak zor ama değerlidir.

Anlamasan da Olur !..: Kendi sınırlarımızın farkına varmalıyız

Anlamasan da Olur !..: Kendi sınırlarımızın farkına varmalıyız: '' Birilerini kendi kafa çapınla küçümsemeden önce, ilk olarak kendini ve sonra o kişiyi kontrol edebilmelisin. '' ˢᵉᵈᵃ ᴾᴱ...

Alışmadık Alışmayacağız: "Geçmişi hiçbir zaman tam anlayamayız. Zaman içind...

Alışmadık Alışmayacağız: "Geçmişi hiçbir zaman tam anlayamayız. Zaman içind...: "Geçmişi hiçbir zaman tam anlayamayız. Zaman içinde bilinç düzeyimiz geliştikçe olayların geçmişleri de değişir."                 ...

Çalışkanlık-hata-eleştiri döngüsü (Liderlik ve Hataların Kaçınılmazlığı)

'Bir insan ne kadar çalışkansa, yaptığı yanlış yüzdesi de o oranda çoktur. Onun için tembellerden daha çok azar işitirler'' 

                                                           ˢᵉᵈᵃ ᴾᴱᴷᴳÖᶻ

                                         

Bu söz, çalışkanlık ile hata yapma olasılığı arasındaki ilişkiyi ve bunun sosyal sonuçlarını ele alan bir gözlem.. Temel fikir, bir insanın ne kadar çok çaba harcarsa, hata yapma ihtimalinin de o kadar artacağı yönünde. 

Şimdi bunu biraz açalım:

Çalışkan bir insan, daha fazla iş üretir, daha çok sorumluluk alır ve dolayısıyla daha fazla karar verme sürecine dahil olur. Bu yoğun tempo ve çeşitlilik, doğal olarak hata yapma riskini artırır. Örneğin, bir günde 10 görev tamamlayan biri, sadece 1 görev yapan birine kıyasla hata yapma olasılığıyla daha çok karşı karşıyadır. Hatalar, genellikle eylemsizlikten değil, aksiyon almaktan doğar. Tembel olarak nitelendirilen kişiler ise daha az iş yaptıkları için hata yapma şansları da azalır; çünkü risk alacakları veya deneyecekleri durumlar sınırlıdır.

 

 Çaba harcayanlar, üretkenlikleri yüzünden daha çok göz önünde olur ve hataları da daha görünür hale gelir. Oysa tembel biri, az iş yaptığı için hem hata yapma şansı azdır hem de eleştiri alacak bir zemin pek oluşturmaz. Toplumda veya iş ortamında, çalışkanların hataları daha çok göze batarken, tembellerin pasifliği bazen fark edilmez bile.

Bu  aynı zamanda bir tür adaletsizliktir. Çalışkanlık övülse de, bu çabanın getirdiği hatalar nedeniyle azarlanmak, motivasyonu zedeleyebilir. Öte yandan, tembelliğin "cezadan kaçma" gibi bir avantaja dönüşmesi olasıdır. Bu ironik durumun çatışkı yaratmaması için çaba ile hoşgörü arasında bir denge kurulması gerekir.

 

Çalışkanlık ve hata yapma arasındaki bu ilişkiyi tarihten  örneklerle desteklemek mümkün.  Edison’un ampulü icat ederken yaşadığı binlerce başarısızlık, çalışkanlığın hata olmadan olmadığını kanıtlar.

Kişi hatalardan ders çıkarma ve bu eleştirileri avantaja çevirme yetisine sahipse belki de eleştiriyi aşan suçlamalara karşı atacağı yeni adımlar insanı hayrete düşürecek başarıyı getirebilir.