Veda etmeyi bilmek, aslında her şeyin ana damarı.Sevdiğin insana veda edemiyorsan, aşkın kölesi olursun.
En parlak fikrine veda edemiyorsan, o fikrin kölesi olursun.
Kendi geçmiş haline veda edemiyorsan, o eski senin hayaletinin kölesi olursun.Veda etmek, terk etmek değil;
bir şeyi gerçekten sevdiğini kanıtlamanın tek yoludur.Çünkü gerçek sevgi, “bende kal” demez;
“benden geçtiysen, geç” der.
En zor veda, kendi yarattığın en güzel şeye yapılandır.
O cümle, o şarkı, o anı, o “ben” sandığın kimlik…
Onu öperken “artık sana ihtiyacım yok” diyebilmek.
Bir gün belki şunu fark edeceğiz:
Hayat boyunca yaptığımız her şey,
aslında bir şeye güzelce veda etmek için bir hazırlıktır.Ve en sonunda,
kendimize bile veda edebildiğimiz gün,
nihayet özgür oluruz.
En parlak fikrine veda edemiyorsan, o fikrin kölesi olursun.
Kendi geçmiş haline veda edemiyorsan, o eski senin hayaletinin kölesi olursun.Veda etmek, terk etmek değil;
bir şeyi gerçekten sevdiğini kanıtlamanın tek yoludur.Çünkü gerçek sevgi, “bende kal” demez;
“benden geçtiysen, geç” der.
En zor veda, kendi yarattığın en güzel şeye yapılandır.
O cümle, o şarkı, o anı, o “ben” sandığın kimlik…
Onu öperken “artık sana ihtiyacım yok” diyebilmek.
Veda etmek, unutmak değil; serbest bırakmaktır.
Hayat boyunca yaptığımız her şey,
aslında bir şeye güzelce veda etmek için bir hazırlıktır.Ve en sonunda,
kendimize bile veda edebildiğimiz gün,
nihayet özgür oluruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Okuduklarının sende en çok yankılanan kısım ne, ya da kendi deneyimlerinle nasıl bağ kuruyorsun? Yorumlarda paylaşır mısın ? :)