“Benim kalbim temiz,” der, gözleri yere bakarken,
Bir elinde mazeret, diğerinde kırılmış bir dal.
Sözler dökülür dudaklarından, pamuk gibi yumuşak,
Ama bıraktığı izler, keskin bir bıçak.
Kötülük müdür bu, yoksa masum bir hata mı?
Bir gülüşle başlar, bir özürle biter yara.
“Onun kalbi temiz,” der bir başkası, savunur,
Oysa yerde bir gözyaşı, bir yürek kırılır durur.
Kalbin temizliği, neyi kurtarır ki söyle?
Sözlerin hançer, niyetin bal olsa neyle?
Birini kızdırmışsın, bir can incitmişsin,
Zarar vermişsin, bir ruhu sessizce ezmişsin.
“Ben istemedim,” dersin, ellerin havada,
Ama niyetin gölgesi, düşer yaralı bir omuzda.
İyi niyet, bir kalkan mıdır sanırsın?
Kırdığın aynada, kendi yansımanı tanırsın.
Kalbin temizmiş, peki, ya ellerin?
Yıktığın hayaller, susturduğun seslerin?
Bir özürle geçer mi sanırsın her şey?
Gözyaşının ağırlığı, kalbinle ölçülmez ki, hey!
“Onun kalbi temiz,” der kalabalık, bir ağızdan,
Ama kimse sormaz, kim kaldı karanlıkta, yalnız?
Rahatsız olmuş bir yürek, bir güven kaybolmuş,
Sözlerinle bir bahçe, dalından koparılmış.
İyi niyet, bir bahane değil, bir sorumluluk,
Kalbin temizse, neden yollar hep çamur, bu ne umursamazlık?
Düşünmeden konuşur, tartmadan vurursun,
Sonra “kalbim temiz” der, kendi vicdanını uyutursun.
Ey “temiz kalpli” insan, bir an dur ve bak,
Kalbinde ne var, niyetin ne kadar hak?
Sözlerinle inşa mı edersin, yoksa yıkar mısın?
Sevgi mi bırakırsın ardında, yoksa bir yara izi mi?
Kötülük, bazen kasıt değil, ihmaldir,
Bir anlık öfke, bir düşüncesiz hecedir.
Ama sonuç aynıdır, bir can incinir,
“Kalbin temiz” olsa da, o yara derindir.
Gel, mazeretleri bırak, yüzleş kendinle,
Kalbin temizse, tut ellerinle gerçeği.
Özür dile, ama sözle değil, eyleminle,
Sar yarayı, sevgiyle, samimiyetle..
Çünkü kalbin temizliği, niyetle değil, izle ölçülür,
Yaptığın iyilikle, bıraktığın gülüşle görülür.
“Benim kalbim temiz,” deme, boş bir avuntu,
Gerçek temizlik, başkasına dokunmaktır umudu.Yollar çamurluysa, sen temizle o izleri,
Kırdığın kalbi onar, sil gözyaşlarını, geri.
Kalbin temizse, göster, sözle değil, emekle,
Çünkü insan, niyetiyle değil, eserleriyle anılır bu evrende.
Bir elinde mazeret, diğerinde kırılmış bir dal.
Sözler dökülür dudaklarından, pamuk gibi yumuşak,
Ama bıraktığı izler, keskin bir bıçak.
Kötülük müdür bu, yoksa masum bir hata mı?
Bir gülüşle başlar, bir özürle biter yara.
“Onun kalbi temiz,” der bir başkası, savunur,
Oysa yerde bir gözyaşı, bir yürek kırılır durur.
Kalbin temizliği, neyi kurtarır ki söyle?
Sözlerin hançer, niyetin bal olsa neyle?
Birini kızdırmışsın, bir can incitmişsin,
Zarar vermişsin, bir ruhu sessizce ezmişsin.
“Ben istemedim,” dersin, ellerin havada,
Ama niyetin gölgesi, düşer yaralı bir omuzda.
İyi niyet, bir kalkan mıdır sanırsın?
Kırdığın aynada, kendi yansımanı tanırsın.
Kalbin temizmiş, peki, ya ellerin?
Yıktığın hayaller, susturduğun seslerin?
Bir özürle geçer mi sanırsın her şey?
Gözyaşının ağırlığı, kalbinle ölçülmez ki, hey!
“Onun kalbi temiz,” der kalabalık, bir ağızdan,
Ama kimse sormaz, kim kaldı karanlıkta, yalnız?
Rahatsız olmuş bir yürek, bir güven kaybolmuş,
Sözlerinle bir bahçe, dalından koparılmış.
İyi niyet, bir bahane değil, bir sorumluluk,
Kalbin temizse, neden yollar hep çamur, bu ne umursamazlık?
Düşünmeden konuşur, tartmadan vurursun,
Sonra “kalbim temiz” der, kendi vicdanını uyutursun.
Ey “temiz kalpli” insan, bir an dur ve bak,
Kalbinde ne var, niyetin ne kadar hak?
Sözlerinle inşa mı edersin, yoksa yıkar mısın?
Sevgi mi bırakırsın ardında, yoksa bir yara izi mi?
Kötülük, bazen kasıt değil, ihmaldir,
Bir anlık öfke, bir düşüncesiz hecedir.
Ama sonuç aynıdır, bir can incinir,
“Kalbin temiz” olsa da, o yara derindir.
Gel, mazeretleri bırak, yüzleş kendinle,
Kalbin temizse, tut ellerinle gerçeği.
Özür dile, ama sözle değil, eyleminle,
Sar yarayı, sevgiyle, samimiyetle..
Çünkü kalbin temizliği, niyetle değil, izle ölçülür,
Yaptığın iyilikle, bıraktığın gülüşle görülür.
“Benim kalbim temiz,” deme, boş bir avuntu,
Gerçek temizlik, başkasına dokunmaktır umudu.Yollar çamurluysa, sen temizle o izleri,
Kırdığın kalbi onar, sil gözyaşlarını, geri.
Kalbin temizse, göster, sözle değil, emekle,
Çünkü insan, niyetiyle değil, eserleriyle anılır bu evrende.
*******
“Benim kalbim temiz” ya da “Onun kalbi temiz” sözlerinin ardına sığınılan o gri alana, iyi niyetin gölgesinde yapılan yanlışlara ve bu mazeretin samimiyetsizliğine dokunmak, bu tür insanların ikiyüzlülüğünü ve iyi niyet maskesinin ardındaki gerçekleri aramak adına ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder