“bize” diye bir yer yok!

“Bize mi?” demek, güzelliği ve çirkinliği, doğrunu ve yanlışı, sadece kendi küçük çıkarımız, rahatımız ya da alışkanlıklarımız üzerinden tarttığımız anlamına geliyor. Sanki evrenin merkezi bizmişiz gibi.

Oysa güzellik ve çirkinlik, doğruluk ve yanlışlık, çoğu zaman bizden bağımsız bir gerçekliğe sahip. Bir çocuğun açlığı, bir hayvanın işkenceye maruz kalması, bir insanın sistematik olarak hor görülmesi… Bunlara “bize mi?” diye bakmak, o acıyı küçültmek değil, onu silmek demek.
“Bizden uzaksa, bizi rahatsız etmiyorsa, o zaman sorun yok” mantığı, insanlık tarihinin en büyük ahlaki kör noktalarından biridir. Kölelik de böyle kabul edildi, soykırımlar da, kadınların bastırılması da. Hepsi, “bize mi?” sorusuyla meşrulaştırıldı.
Asıl önemli olan şu ki, bir şeyin yanlış olması, bize dokunmasa bile, bizim onu yanlış görmemizi gerektirir. Güzelliğin peşinden koşmak, çirkinliğe göz yummamak, sadece “bizim” için değil, varoluşun kendisi için bir borçtur.Bize dokunmuyorsa, bize faydası yoksa, bize zarar vermiyorsa diye susmak, en büyük bencilliktir. Ve o bencillik, sonunda hepimizi daha çirkin bir yere götürür.
 “bize” diye bir yer yok. Hepimiz aynı kırılgan, aynı acı çeken, aynı güzelliğe muhtaç varlıklarız.

Özgün İçerik : Deneme,Makale,Öykü, Sosyal içerik