İnsan doğasının karmaşık bir yönünü de; Bilgisiz ya da gerçeği görmekte zorlanan kişi, genellikle kendisini aydınlatmaya çalışanlardan rahatsız olur.
Çünkü aydınlanmak, onun rahat alanını bozar, yanlışlarını yüzüne vurur ve değişim gerektirir – ki bu, çoğu zaman zor bir süreçtir. Öte yandan, kendisini kandıranlar, ona duymak istediği şeyleri söyler, yanlışlarını örtbas eder ve o konforlu cehalet balonunu şişirir.
İnsanların neden bazen hakikati reddettiğini ve yalana sarıldığını anlamakta zorlanırız.
Gerçeklerden kaçan kişi, bu kandıranları dost, aydınlatanları ise düşman olarak görür.
Gerçeği aramak cesaret ister, ama sahte bir rahatlık içinde kalmak çok daha kolaydır.
Belki de en büyük savaş, insanın kendi zihniyle yüzleşme cesaretini bulmasında yatıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder