Kendiniz için ördüğünüz kafesler beni hiç ilgilendirmez!.

Kendiniz için ördüğünüz kafesler beni hiç ilgilendirmez!.. Ben gerçeğe kanat açtım özgürce!.. Endişem, sizleri görmemezlikten gelerek ne kadar uçabilirim(?)..  Her yandasınız, her yerdesiniz. İster istemez çarpıyorum birinize.

Bazen, dokunmadan geçmek istemiyorum.. Küçük bir taş atıyorum, içinizde dalgalar oluşsun diye.. 

El ele tutuşup uçmamız mümkünken, hala uyuşuk uyuşuk ne beklersiniz  kafeste ? Bu inadınızda anlayamadığım bir mutluluğunuz olmalı!..

tamam. Yapılacak bir şey yok!.. benimde zamanım yok:( .. Gidiyorum, burnumu ona buna,  başımı belaya sokmaya.. Haksızlıklar karşısında yine yaralanmaya ..Durup, düşünmeye !.. Keşfedilmemişi keşfetmeye...

Sesim sizlerden zıt yönlere... Dalıp, çıkarım özgürlüğe..