Gün gelir ki aksilikler peşimizi bırakmaz..
Bir yığın çarpıklık içinde buluveririz kendimizi. Kaldıramadığımız boyuta geldiğinde ''Neden, neden!..' soruları ile dolar içimiz.
Hak etmediğimizi düşündüğümüz, içinden çıkılmaz sorunlar yumağında dönenir dururuz.
Hak etmedik ya, kendimizde noksan ne var diye hiç bakmaz şanssızlığımıza yanarız.
Öyle hissederiz ki, bizim dışımızda herkesin işleri yolunda mutluluk içinde yaşıyorlardır..
'Neden ben?'. Bir sorumuz daha olur. Mantra gibi tekrarlar dururuz...
Cesaretlenip, bir kez olsun kendimize; alışkanlıklarımıza, yaptıklarımıza yapmadıklarımıza bakmayız bile..
Çünkü, biz hakketmiyoruzdur.
Geldiğimiz noktanın nedenlerini aramak
